Van stille woestijn naar woeste oceaan...

Dinsdag 11 november,
Vandaag vanaf de camping weer even een berichtje. Vandaag wederom een band geplakt, we worden er steeds handiger in, is het tijd om wat t-shirts en onderbroeken te wassen. We zakken inmiddels naar beneden in Marokko, het smalle gedeelte van het land. De eerste cactussen verschijnen en de temperatuur wordt weer warmer. Na 350 kilometer besluiten we een plek te zoeken om te overnachten. En voor we het weten hebben we uitzicht op de Atlantische oceaan. We overnachten bovenop de klif. Allemachtig prachtig. De oceaan klinkt woest en overweldigend na de stilte van de woestijn. Na het opzetten van de tenten en het maken van een kampvuur, geeft Koen van Team Storm uitleg over het sterrenstelsel en hoe dit helpt bij het navigeren op zee.

Woensdag 12 november,
We hebben een rit van 350 kilometer voor de boeg. Team Storm gaat achter een carburateur aan en wij passen onze snelheid daarop aan, 60 kilometer per uur. Samen uit is samen thuis. Voor mauritanie moeten we wel onze drank op hebben. En dat is inmiddels gelukt. :-S. Ook wij hebben nog wel wat mankementen aan onze auto. Onze rem linksvoor zit vast en ook onze navigators hebben wat kleine autoprobleempjes. Aan het einde van de dag komen we op een camping La Roi Bedouin in Laayoune, wat er op het eerste gezicht rommelig uitziet, maar waar het eten geweldig is. Op het menu: kameel ;-D… goed te eten, of eigenlijk erg lekker, lijkt op rundvlees. Na een gezellige avond, met drank, onze benauwde tent ingekropen.

Donderdag 13 november,
Opstaan, ontbijten en je raad het al weer een lekke band. Rechts achter deze keer met de vellen er aan. Dit keer niet te repareren, op zoek naar nieuwe band, repareren en daar gaan we weer. 540 kilometer vandaag op de agenda, richting Dakhla. Rechts de woestijn en links de oceaan. Onderweg geven we welgeteld 7 keer onze gegevens af. Wat ze er mee doen is ons een raadsel, maar eerlijk gezegd we verwachten geen kaart op de mat bij thuiskomst. Aan et einde van de dag naderen we Dakhla, waar er een gids op ons stond te wachten, die ons al ingeschreven had. Fijn na zo’n reis.
Daar slapen we vanavond in een hotel om morgen verder te rijden naar de grens van Mauritanie. Dan verlaten we Marokko, een mooi land met vriendelijke mensen, zeker als je steeds verder afdwaalt naar beneden. De steden waren wel erg verschillend, de ene smerig de andere schoon. Maar goed… poepen doe je toch op een startblok. Onderweg hebben we al een aantal spullen weggegeven, pennen, ballonnen, daar zijn ze gek op. Ook de kleding van Theo en Caroline waren in een mum van tijd weg. Of het past of niet dat maakt niet uit. We weten in ieder geval zeker dat het op een goede plek terecht is gekomen. Na een avondje sleutelen en het eten donderdag moesten we kiezen hotel of camping in Angora. Eigenlijk waren we het zat en geen zin meer om een tent op te zetten. Het hotel waar we langsliepen: 45 euro. Top! Op naar de camping om onze spullen te halen. Terug bij het hotel waren we onze paspoorten vergeten. Het was ‘maar’ 20 minuten lopen. Weer terug dus, komen we vlak bij de camping een hotel tegen voor 65 euro. Oke wel iets duurder, maar ze schonken er wel bier. Tot onze verbazing werden we meegenomen naar een donkere ruimte, weinig licht en een paar mensen die zich illegaal zaten te bezatten. Blauw dat ze waren. Na 2 biertjes en 16 euro armer zijn we gaan slapen… misschien hadden we toch beter de tent op kunnen zetten… ;-). De volgende ochtend bij het afrekenen werd ons gevraagd of we whiskey hadden… en konden we vertrekken.

Vrijdag 14 november,
Op weg naar de grens. Om 5 uur vanochtend vertrokken. Laatste nieuws: nog 2,5 uur naar de grens en de laatste benzinepomp….

Wordt vervolgd...